✕
Anne Forest (1983, Dutch/American, born in Alkmaar, The Netherlands, studied at the Gerrit Rietveld Academy and the Royal Academy of Art, living and working in Utrecht):
I work in a twilight zone in which I try to strike a balance between the paradoxical impulses that drive me.
Between drawing, painting and sculpture.
Between color and achromatic.
Between self-portrait and icon.
Between fetishizing the material and creating a window into something intangible.
Between relentless self-control and wanting to break free from it.
Between escapism and confrontation.
Between skillfulness and naiveté.
Each solitary figure that emerges is a record of the clash of these dynamics.
Each figure a new inhabitant of my strange planet.
ASF, 2020
______________________________________________________________________
In my colourful, portrait-like paintings and sculptural works of people and other creatures every line is sacred. My technique, in which diligence is emphasised, stems from my upbringing wherein I was surrounded by Russian Orthodox icons. I appropriate this art-form by creating my own world, one that is inhabited by totemic figures.
In addition to these formal aspects, I immerse myself in the function that icons serve: a medium that can facilitate the relationship between believer (the viewer) and saint (the figure portrayed); an almost fetishised object that can be worshiped and adored; a talisman. Converting and implementing these qualities within my own, secular work has formed a common theme within my work.
Besides icons, I also draw inspiration from Baroque and Renaissance portraiture. I often use works from these movements as a jumping-off point, mainly by zeroing in on body language, clothing and everyday objects.
But it's the stoic appearances and references to hierarchy that especially interest me and incite me to peel away the layers and reveal the hidden worlds behind the faces portrayed.
As rigid and static as my visual language may be, I all the more strive to make work in which tactility plays a big part. I find and create unconventional and coarse surfaces, venture out into the three-dimensional or emphasise the brushwork when I do paint on a more traditional, smooth surface.
I strive to create sincere and unambiguous art-pieces that can act as an open conduit between me and the viewer. I relate to the painted creatures I send out into the world as if they were my stand-ins or delegates. Their gaze is my gaze.
ASF, 2020
______________________________________________________________________
"Anne Forest makes intriguing paintings of human-like animals and animal-like humans: paintings, that is, of ourselves, portraits of what it means to be human.
Her work reflects the way we behave within the various spheres of innocence and foolishness, but also those of seduction and manipulation. As an artist, she creeps into the mixed psyche of man and beast in the best tradition of allegory and fable. Her paintings are not only splendid and enticing in terms of their brushstrokes, but they are also enticingly manipulative and disturbing in the grimace and gaze that greets us as viewers.
I am extremely fond of German artists like Albrecht Dürer and Lucas Cranach, and Forest’s work reminds me of Cranach. Forest studies the work of the Old Masters, the poses of seventeenth-century aristocrats. There the focus is very much on the ‘intimidating look’ of the person being portrayed and on his status, depicted in a somewhat artificial pose, the purpose being to extort the intended ‘win factor’ from the viewer. In the work of Anne Forest, however, this intimidating look of the person being portrayed is replaced by a timid glance; there is often a shyness, even a woundedness to be discerned ... it is indeed an ‘ecce homo’ for 2017.
In terms of brushstrokes her work is a kind of ‘Expressionism at rest’. It is certainly expressive, not so much in the classical sense of a brushstroke as a ‘wildly executed gesture’ but a brushstroke whose well-considered, methodical approach exudes a tranquillity that actually contributes to an oppressive atmosphere."
Marc Mulders, 2017
Anne Silverstrand Forest (1983, Nederlands/Amerikaans, geboren in Alkmaar, Nederland, gestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie en de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, woont en werkt in Utrecht):
Ik werk in een schemergebied waarin ik op zoek ben naar harmonie tussen de uiterste impulsen die mij drijven.
Tussen tekenen, schilderen en sculptuur.
Tussen kleur en achromatisch.
Tussen zelfportret en icoon.
Tussen het fetisjeren van het materiaal en een venster naar iets ontastbaar creëren.
Tussen meedogenloze zelfcontrole en het willen losbreken daaruit.
Tussen escapisme en confrontatie.
Tussen geslepenheid en naïviteit.
De eenzame figuren die tot stand komen zijn stuk voor stuk een registratie van de wirwar van deze dynamieken. Ieder figuur een nieuwe bewoner van mijn vreemde planeet.
ASF, 2024
______________________________________________________________________
In mijn kleurrijke portret-achtige schilderijen en wandobjecten van mensen en andere wezens is iedere lijn heilig. Mijn handschrift, waarin de klemtoon op ijverigheid ligt, stamt uit mijn opvoeding waarin ik veel in aanraking ben gekomen met Russisch-orthodoxe iconen. Ik eigen me deze kunstvorm toe door een eigen wereld ermee te creeren, bevolkt met totemistische figuren.
Naast de formele aspecten verdiep ik mij in de functie die iconen dienen: een medium die de relatie tussen gelovige (de kijker) en heilige (de geportretteerde) kan faciliteren; een haast gefetisjeerd voorwerp dat aanbeden en geliefd kan worden; een talisman. Het omzetten en implementeren van deze eigenschappen binnen mijn eigen, seculiere werk vormt een rode draad binnen mijn werk.
Daarnaast is de portretkunst uit de Barok en Renaissance periode een inspiratiebron. Vaak gebruik ik werken uit deze stromingen als bronmateriaal voor het beginpunt van een schilderij, waarbij ik voornamelijk kijk naar lichaamstaal, kleding en alledaagse objecten.
Maar het zijn vooral de stoïcijnse uitstralingen en verwijzingen naar hiërarchie die mij prikkelen en maken dat ik de verborgen gevoelswerelden die in de geportretteerden schuilt wil onthullen.
Hoe strak en statisch mijn beeldtaal kan zijn, des te meer streef ik ernaar werk te creëren waarin tactiliteit een grote rol speelt. Ik vind en schep onconventionele dragers die ruw van aard zijn, wijk uit naar het driedimensionale of laat op traditionelere, egale vlaktes de toets een hoofdrol spelen.
Ik streef ernaar oprechte en onbevangen kunstwerken te maken die als een zo open mogelijk kanaal tussen mij en de kijker kunnen dienen. Ik verhoud me tot de geschilderde creaturen die ik de wereld in stuur alsof ze mijn stand-ins of afgevaardigden zijn. Hun blik is mijn blik.
ASF, 2020
______________________________________________________________________
"Anne Forest maakt intrigerende schilderijen van vermenselijkte dieren, en of ver-dierlijkte mensen; van ons mensen dus. Portretten van de mens anno 2017.
Haar werk spiegelt ons doen en laten in de verschillende sferen van onschuld en onnozelheid, maar ook verleiding en manipulatie.
Als kunstenaar kruipt ze in de mixed psyche van mens en dier, in de beste traditie van de allegorie en de fabel, en zijn haar schilderijen niet alleen prachtig en verleidelijk in schilderstoets, maar ook verleidelijk manipulatief en ontregelend in de grimas en de blik die ons toeschouwers tegemoet komt.
Ik hou heel erg van Duitse kunstenaars als Albrecht Dürer en Lucas Cranach. Het werk van Forest doet mij aan Cranach denken. Forest kijkt naar het werk van oude meesters, naar de poses van de regenten in de zeventiende eeuw. Daar gaat het heel erg om de ‘intimiderende blik’ van de geportretteerde en om zijn status in een deels in scene gezette pose, om zo de beoogde winfactor bij de toeschouwer af te dwingen.
Bij Anne Forest is echter deze intimiderende blik van de geportretteerde vervangen door een timide blik; er is vaak een verlegenheid, ja zelfs een gewond zijn te ontwaren … het is dan ook een ‘zie de mens’ 2017.
In de schilderstoets is haar werk een soort van 'expressionisme in ruste', want expressief is haar werk zeker, maar niet zozeer in de klassieke duiding van een schildertoets als een 'wild om zich heen slaand gebaar', maar de schildertoets die juist in zijn weloverwogen methodische zetting rust uitstraalt en zo bijdraagt aan een beklemmende sfeer."
Marc Mulders, 2017
